Ecevit’in siyasetçi kimliğiyle her zaman iç içe geçmiş olan edebi kimliğidir. Bu sıfat, onun siyasi üslubunu ve kişiliğini derinden etkilemiştir. Siyasete getirdiği “zarif üslup,” metaforik dil, sakin ve felsefi yaklaşım, onun şair kimliğinin bir yansımasıdır. Rakipleriyle polemiklerinde bile genellikle kaba ve saldırgan bir dil yerine, ironik ve entelektüel bir üslubu tercih etmiştir. “Şair” kimliği, onu halkın gözünde sadece bir politikacı değil, aynı zamanda bir “düşünür,” bir “gönül insanı” olarak konumlandırmış ve karizmasını artırmıştır. Siyaseti, bir “düşünme yöntemi” olarak gördüğü şiir sanatı gibi ele alması, onun en özgün yanıdır.