Yılmaz’ın, Susurluk skandalı sonrası hükümete yönelik “Sürekli Aydınlık için Bir Dakika Karanlık” gibi sivil toplum eylemlerini ve protestoları küçümsemek için kullandığı alaycı bir ifadedir. Bu benzetme, protestoları anlamsız, ilkel ve sonuç getirmeyecek bir ritüel (“dans“) olarak tasvir eder. Retorik işlevi, sivil tepkinin meşruiyetini ve ciddiyetini sarsmak, eylemcileri marjinalleştirmek ve hükümetin bu protestolardan etkilenmediği mesajını vermektir. Ancak bu ifade, halkın tepkisine karşı duyarsız ve kibirli bir tavır olarak algılanmış, Yılmaz’ın halktan kopuk olduğu yönündeki eleştirileri güçlendirmiş ve siyasi lügatine olumsuz bir kayıt olarak geçmiştir.