28 Şubat sürecinin en gerilimli günlerinde sarf edilen bu söz , Yılmaz’ın askeri vesayet karşısındaki konumunu net bir şekilde ortaya koyma amacı taşır. İfadenin bağlamı, Milli Güvenlik Kurulu (MGK) toplantılarındaki tutumudur. Yılmaz bu sözle, kendisini Necmettin Erbakan’dan ayrıştırarak, MGK’da alınan kararlara (askerin “tavsiyelerine“) direnmeyeceğini, aksine onlarla uyum içinde hareket edeceğini ima etmektedir. Bu, bir yandan sivil siyasetin onurunu koruma iddiası (“MGK’daki tavrımla dışarıdaki tavrım farklı olmaz”) taşırken, diğer yandan askerin çizdiği sınırlara riayet edeceğine dair örtülü bir güvencedir. “Kısıtlanmış liberalizm” söyleminin ve dönemin siyasi pragmatizminin en net örneklerinden biridir.