Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlarından bahsederken kullanılan, güçlü bir aidiyet ve sahiplenme bildiren bir ifadedir. Bu kullanım, lider ile millet arasında rasyonel bir siyasi temsiliyet ilişkisinden öte, kişisel, duygusal ve paternalist (babacan) bir bağ kurar. “Benim milletim” ifadesi, liderin milletin iradesini, değerlerini ve çıkarlarını en iyi bilen ve koruyan yegâne kişi olduğu imasını taşır. Bu, popülist liderin halkla kurduğu doğrudan, aracısız ve duygusal ilişkinin dilsel bir tezahürüdür.