Yılmaz’ın demokrasi anlayışının evrenselliğini vurgulamak için kullandığı özdeyiş niteliğinde bir cümledir. Bu ifade, demokrasiyi kültürel farklılıklara veya ülkeye özgü koşullara göre eğip büken, “bize özgü demokrasi” gibi yaklaşımları reddeder. Retorik olarak, Türkiye’de uygulanması gereken demokratik standartların, Batı’daki standartlarla aynı olması gerektiğini savunur. Bu, özellikle AB üyelik süreci ve Kopenhag Kriterleri bağlamında, Türkiye’nin evrensel demokratik normlara uyması gerektiği yönündeki argümanını güçlendirir. Aynı zamanda, “Demokrasi siviller için ayrı, askerler için ayrı olmaz” diyerek, bu evrensel ilkenin askeri vesayeti de dışladığını net bir şekilde belirtir.