Bayar’ın Milli Mücadele anılarında, özellikle “Galip Hoca” olarak faaliyet gösterdiği dönemde birlikte çalıştığı Gökçen Efe ve Demirci Mehmet Efe gibi yerel direniş liderlerini tanımlamak için kullandığı bir terimdir. Bayar, bu figürleri vatansever ve kahraman olarak tasvir ederek, Kuvayı Milliye’nin halkın içinden çıkan otantik ve sivil karakterini vurgular. Bu anlatı, kendi sivil lider kimliğini de bu halk kahramanlarıyla aynı safta göstererek güçlendirir.
1919-1922 yılları arasındaki Türk Kurtuluş Savaşı’nı ifade eden tarihi bir terimdir. Ancak Bayar’ın lügatinde bu, sadece geçmişte kalmış bir olay değil, aynı zamanda siyasi meşruiyetin ve kimliğin de kaynağıdır. Kendi siyasi hayatının başlangıç noktası olarak sürekli Milli Mücadele’ye, özellikle de sivil direniş kanadındaki rolüne atıfta bulunur. DP’nin siyasi mücadelesini de, “tek parti zihniyetine” karşı verilen […]
Bayar’ın, özellikle cumhurbaşkanlığı döneminde halka seslenirken kullandığı standart ve kapsayıcı hitap biçimidir. Bu hitap, lider ile millet arasında doğrudan, samimi ve saygıya dayalı bir bağ kurmayı hedefler. Siyasi kutuplaşmalardan uzak, tüm ulusu kucaklayan bir devlet başkanı imajı çizer.
“Sivil direniş” anlamına gelen bu terim, Bayar’ın Milli Mücadele’deki “Galip Hoca” rolünü tanımlar. Düzenli ordunun müdahalesinden önce, halkın kendi inisiyatifiyle işgale karşı koymasını ifade eder. Bu kavram, Bayar’ın sivil siyasetin ve halk inisiyatifinin gücüne olan inancını yansıtır ve onun askeri kökenli liderlerden farkını ortaya koyar.