Ecevit’in, Türkiye’deki sol siyasetin en temel açmazlarından biri olan din-devlet ilişkileri konusunda geliştirdiği özgün formüldür. Bu kavram, laikliği din ve vicdan özgürlüğünü baskılayan katı bir devlet ideolojisi olarak değil, aksine tüm inançların özgürce yaşanmasının güvencesi olarak tanımlar. Ecevit bu formülle, solu, geleneksel olarak kendisine mesafeli duran dindar ve muhafazakâr kitlelere açmayı hedeflemiştir. Amacı, laikliği bir çatışma alanı olmaktan çıkarıp, farklı yaşam tarzlarının bir arada barış içinde yaşamasını sağlayan bir toplumsal sözleşme ilkesi haline getirmektir. Bu yaklaşım, onun “Demokratik Sol” ideolojisinin temel taşlarından biridir ve Türkiye’nin toplumsal gerçeklerini gözeten “ulusal sol” projesinin bir parçasıdır.