Erbakan’ın, “faizci kapitalist sistemi” ve Türkiye’de uygulanan ekonomik düzeni tanımlamak için kullandığı son derece güçlü ve pejoratif bir ifadedir. Bu tanıma göre, mevcut düzen, faiz ve haksız vergiler yoluyla çalışan insanın ürettiği değerin büyük bir kısmına el koymakta, ona hakkının sadece küçük bir bölümünü vermektedir. Bu durum, modern bir kölelik biçimidir. “Adil Düzen,” bu “köle düzenine” son vererek insana emeğinin tam karşılığını vermeyi vaat eder. Retorik işlevi, mevcut ekonomik sistemi sadece adaletsiz değil, aynı zamanda insan onurunu hiçe sayan, gayri ahlaki ve gayri meşru bir sömürü mekanizması olarak damgalamaktır. Bu, dinleyicide derin bir öfke ve değişim arzusu yaratmayı hedefler.