“Sivil direniş” anlamına gelen bu terim, Bayar’ın Milli Mücadele’deki “Galip Hoca” rolünü tanımlar. Düzenli ordunun müdahalesinden önce, halkın kendi inisiyatifiyle işgale karşı koymasını ifade eder. Bu kavram, Bayar’ın sivil siyasetin ve halk inisiyatifinin gücüne olan inancını yansıtır ve onun askeri kökenli liderlerden farkını ortaya koyar.
DP’nin ve Bayar’ın, kendilerini halkın gerçek temsilcisi olarak konumlandırmak için kullandığı bir metafordur. Bu ifade, CHP’nin bürokratik ve elitist bir zümrenin sesi olduğunu, DP’nin ise uzun yıllar sessiz kalmış veya sesi duyulmamış olan geniş halk kitlelerinin, köylünün, esnafın, yani “milletin” bizatihi kendisinin sesi olduğunu iddia eder. Bu, DP’nin popülist ve vesayet karşıtı söyleminin temelini oluşturur.
Bayar’ın, özellikle cumhurbaşkanlığı döneminde halka seslenirken kullandığı standart ve kapsayıcı hitap biçimidir. Bu hitap, lider ile millet arasında doğrudan, samimi ve saygıya dayalı bir bağ kurmayı hedefler. Siyasi kutuplaşmalardan uzak, tüm ulusu kucaklayan bir devlet başkanı imajı çizer.
Bayar’ın siyasi kariyerinin her döneminde öne çıkan bir yeteneği ve kavramdır. İttihat ve Terakki’de, Milli Mücadele’de ve Demokrat Parti’nin kuruluşunda gösterdiği örgütlenme başarısını ifade eder. Bayar için “teşkilatlanma“, bir fikri veya bir mücadeleyi halka yaymanın ve tabandan güç alarak başarıya ulaşmanın temel yöntemidir. Bu kavram, onun pragmatik ve halka dayalı siyaset anlayışını yansıtır.