Ecevit’in söyleminin merkezinde yer alan, siyasetinin öznesi ve meşruiyet kaynağı olan bir kavramdır. Ecevit’in “halk” anlayışı, CHP’nin geleneksel elitist ve bürokratik halkçılık anlayışından bir kopuşu temsil eder. Onun için halk, soyut bir kitle değil, somut sorunları olan, ezilen, sömürülen işçiler, köylüler, memurlar ve dar gelirlilerdir. “Halkçı Ecevit” lakabı, onun siyasetini halkın çıkarları üzerine kurma iddiasından doğmuştur. Siyasetinin amacı, “halkın iktidarını” kurmak, devleti halka hizmet eder hale getirmek ve ekonomik gücü bir avuç imtiyazlıdan alıp halka, yani tabana yaymaktır. Bu, hem popülist bir retorik aracı hem de demokratik sol ideolojisinin temel bir ilkesidir.