DP iktidarının son döneminde (1958-1960), artan siyasi ve ekonomik sıkıntılara karşı Menderes tarafından başlatılan bir siyasi mobilizasyon hareketidir. Söylem düzeyinde, “politika ve ihtirastan vareste vatandaşları” muhalefetin oluşturduğu “kin ve husumet cephesine” karşı birleştirmeyi amaçlayan bir birlik çağrısıdır. Ancak pratikte, toplumu keskin bir şekilde DP yandaşları ve “düşmanlar” olarak ikiye bölen, devlet imkanlarının (özellikle radyonun) partizan bir şekilde kullanıldığı ve sadakatin ödüllendirildiği bir kutuplaştırma aracı olarak işlemiştir. Üye olanların isimlerinin radyodan okunması, toplumsal bir baskı unsuru yaratmıştır. Yassıada’da anayasayı ihlal suçlamasının temel dayanaklarından biri olmuştur.