Menderes’in, özellikle iktidarının son yıllarında, her türlü muhalif eylemi (basın eleştirileri, öğrenci gösterileri, muhalefet partilerinin mitingleri vb.) tanımlamak için kullandığı genelleyici ve kriminalize edici bir terimdir. Bu ifade, meşru demokratik hakların kullanımını, ülkenin düzenini ve istikrarını bozmaya yönelik kasıtlı ve kötü niyetli eylemler olarak çerçeveler. “Yıkıcı faaliyetler” söylemi, hükümetin otoriterleşmesinin ve eleştiriye tahammülsüzlüğünün bir göstergesidir. Bu terimi kullanarak Menderes, muhaliflerini siyasi rakip olarak değil, devletin ve milletin düşmanı olarak konumlandırır ve onlara karşı alınacak baskıcı tedbirleri (Tahkikat Komisyonu gibi) meşrulaştırmaya çalışır.