Düşük memur maaşlarıyla ilgili bir soruya verdiği bu cevap, Türk siyasi dilinin en çok anlam katmanına sahip ifadelerinden biridir. İlk ve en masum anlamı, memurların tutumlu ve becerikli olduğu, ek işler yaparak geçimlerini sağlayabildikleridir. Ancak, ifadenin yaygın ve kalıcı anlamı, rüşvet, yolsuzluk ve kamu kaynaklarının kişisel çıkar için kullanılmasına göz yumulduğu, hatta bunun teşvik edildiği imasıdır. Bu söz, Özal’ın “iş bitirici” ve “köşe dönmeci” bir zihniyeti normalleştirdiği eleştirilerinin merkezinde yer alır. Retorik olarak, sorumluluğu devletten (yeterli maaşı sağlamak) alıp memurun bireysel “becerisine” yükleyerek liberal bireycilik söylemini destekler.