Özal’ın dilinde “sivil toplum“, Batılı anlamdaki özerk ve bağımsız örgütlenmelerden çok, devletin kontrolü dışındaki dini cemaatleri, vakıfları ve tarikatları meşrulaştırmak için kullanılan bir şemsiye kavramdır. Dini grupları “sivil toplum” olarak adlandırarak, onlara kamusal alanda meşru bir aktör statüsü kazandırmış ve devletin geleneksel laik yapısını esnetmiştir. Bu, onun liberal-muhafazakâr sentezinin ve sivil dindarlık projesinin önemli bir […]