Devlet Bahçeli’nin siyasi lügatinin anahtar taşı, temel direği ve en sık başvurduğu kavramdır. Kelime anlamı “kalıcılık, süreklilik, sonsuzluk” olan beka, Bahçeli’nin söyleminde devletin ve milletin varlığının ebediyen korunması için verilen kesintisiz ve varoluşsal mücadeleyi ifade eder. Beka, sadece dış tehditlere karşı bir savunma durumu değil, aynı zamanda iç siyasetteki her konuyu (seçimler, ekonomi, yargı kararları) […]
Kişiler: Devlet Bahçeli
Bölücüler
Türkiye’nin üniter yapısına ve toprak bütünlüğüne karşı faaliyet gösterdiğine inanılan kişi ve grupları, özellikle PKK terör örgütünü ve onunla ilişkili olduğu iddia edilen siyasi yapıları tanımlamak için kullanılan bir terimdir. Bahçeli’nin söyleminde “bölücüler“, “teröristler” ile eş anlamlı olarak kullanılır ve mutlak düşman kategorisinde yer alır. TBMM’yi “teröristlerin, bölücülerin aklanma, sığınma mekanı” olmamalıdır diyerek, bu grupların […]
Bozkurt
Türk mitolojisinde Türklere yol gösteren, onları felaketlerden kurtaran kutsal kurdun adıdır. Milliyetçi-Ülkücü Hareket’in en bilinen ve en güçlü sembolüdür. Bahçeli, parti mensuplarına, özellikle gençlere hitap ederken “Bozkurtlar” ifadesini kullanarak, onlara sadece bir siyasi kimlik değil, aynı zamanda kökleri tarihin derinliklerine uzanan mitolojik bir misyon ve asalet atfeder. Bu sembol, güç, liderlik, bağımsızlık ve mücadele ruhunu […]
Devlet Bahçeli Karnesi
Tematik Odak Dağılımı
Sık Kullandığı Terimler
Kişiler: Devlet Bahçeli Hakkında
Devlet Bahçeli’nin siyasi söylemi, Türk siyasetinde kendine özgü bir yer işgal eden, katmanlı ve stratejik bir yapıya sahiptir. Bu söylem, yalnızca Milliyetçi Hareket Partisi’nin (MHP) ideolojik çerçevesini yansıtmakla kalmaz, aynı zamanda Türkiye’nin siyasi gündemini şekillendiren, ittifak dinamiklerini belirleyen ve siyasi meşruiyetin sınırlarını çizen bir işlev görür. Bahçeli’nin lügati, ilk bakışta sert, milliyetçi ve polemikçi bir karakter sergilese de, daha derin bir analiz, bu dilin kendi içinde tutarlı, kapalı bir mantık sistemi üzerine kurulu olduğunu ortaya koyar. Bu sistem, devleti, tarihi, dostu ve düşmanı tanımlayan, her bir kelimenin belirli bir stratejik amaca hizmet ettiği bir retorik evrenidir. Bu evrenin mimarisi üç temel direk üzerine inşa edilmiştir: Devletin varoluşsal bir güvenlik meselesine dönüştürüldüğü “beka doktrini”, geçmişin günümüzdeki siyasi savaşlar için bir meşruiyet alanı olarak kurgulandığı “tarihsel süreklilik anlatısı” ve siyasi alanın ahlaki bir “biz” ve “onlar” mücadelesi olarak tanımlandığı “kutuplaştırıcı ve ahlakçı üslup”.